بیداد دادگاه !!!

اگر واقعیت را بخواهید ، بعد از دیدن دادگاه چهارم و صحبتهای متهمین قصد کردم متنی را بنویسم تا هم آن غصه ای که در دل دارم خالی شود ، هم مرهمی باشد بر زخمهای دل شکستگان و خانواده ی آنها که دادگاهیان برای ما هنوز و حتی بیش از پیش قهرمانند . بسیار هم در این چند روز با خود کلنجار رفتم . در ابتدا خواستم متن طنزی بنویسم ، اما به 3 دلیل از اینکار صرفنظر کردم : اول برای اینکه در این حال ، دل و دماغ خندیدن برای ما نمانده است . دوم بسیار در اینباره نوشته اند و مردم خندیده اند . سوم هر چه طنز می نویسم به واقعیت تبدیل می شود . اصلا بدون رودربایستی تلویزیون و فارس و کیهان و رجانیوز و ... شده اند رسانه های طنز . البته طنز همراه با جگرسوختگی ، طنز سیاه . مصداق عینی هم دارد .
بعد از انتخابات طنزی نوشتم در مورد سخنگوی دولت ، که اگر کنفرانس مطبوعاتی داشته باشد ، چه خواهد گفت . در مورد دشمن و انتخابات و ... به خیال خود دست به کار مبتکرانه ای زده بودم . اما دقیقا زمانی که می خواستم آن را بر روی وبلاگ قرار دهم ، آقای الهام ، که فکر کنم متن من به دستشان رسیده بود و از رو می خواندند ، مرا به فکر واداشت که در کجا زندگی می کنیم .
الا ای حال در مورد دادگاه باید این نکته را متذکر شد که اصولا ربطی به نامش ، دادگاه اغتشاشات پس از انتخابات ، نداشت . یکی می گفت ببخشید حرفی زدیم در این 10 ، 12 سال که مورد رنجش واقع شد . ببخشید فکر کردیم ، نظر دادیم ، درس خواندیم ، درس دادیم . دیگری آمد و گفت که اصولا آقایان خاتمی و دوستان ، خارج رفته اند و سر و سری دارند . یکی دیگر هم گفت موسوی تجربه سیاسی ندارد برای چه در انتخابات شرکت کرده ( البته این یکی خودش مسئولی در ستاد موسوی بود ) . فردی رسید و گفت رای رئیس جمهور محترم نوش جانشان باید بیشتر رای می آوردند . در واقع باید از دادستانی پرسید ، مردم را گیر آورده اید یا خود را مچل کرده اید .
اما اصل کلام :
1- خارج از هر گونه عقیده و تفکر سیاسی حجاریان ، از ایشان به عنوان تئورسین یاد می شود . تئورسینی که افراد درون جریان از او به نیکی یاد می کنند . همیشه در دوران زندگیم از افراد نظریه پرداز و تئورسین خوشم می آمده است . به نوعی با آنان در کودکی همزاد پنداری می کردم . در حقیقت می توان از این افراد بسان پاسور یا گارد راس تیمی یاد کرد . اینان بازی ساز هستند و به خوبی بازی را در اختیار دارند و برای آن نقشه می کشند .
اگر باز هم از نقش حجاریان در جناح اصلاحات بگذریم ، باید وی را فردی مهاجم به هر گونه تفکر استبدادی درون نظامی دانست . با وجودی که خوب از این دیکتاتوری ، که اندیشه مخالف و حتی منتقد را بر نمی تابد ، خبر داشت ، اما به راه خود ادامه داد تا گلوله ای بر بدنش بنشیند . باید اذعان کنم زمان ترور ایشان من نوجوانی بودم که هنوز به سن تمیز سیاسی ، یا بهتر بگویم دانشجویی ، نرسیده بودم . حتی اسم ایشان را نشنیده بودم . اما بعد از آن واقعه ، به جای از بین رفتن او از صفحه کتاب سیاست کشور ، نامش برای من تجلی یافت . تروری که به دلیل عقایدش بود ، به دلیل بیان آنها ، و از همه مهمتر به دلیل قلمش.
در آن زمان یاد واقعه ی تاریخی افتادم که معلم هنرم تعریف می کرد . حکایت از میرزا رضای کرمانی بود . زمانی که پیش شیخ هادی نجم الدین رفت که عرض کند قصد ترور شاهزاده ی ماهان، کامران میرزا ، را دارد . همان که باغش به همین نام در ماهان کرمان در دل کویر نقش بسته است . شیخ به او گفت که باید مهره ی اصلی را مورد خشم گلوله قرار دهی . شازده دست نشانده است .
اگر تطابق امروزی به آن بدهیم و از زاویه ای دیگر به این قضیه بنگریم ، می یابیم که حجاریان دانه ی اصلی است . اگر او بمیرد ، شاید قلم شکسته شود و صداها به اغما برود . از طرفی قلم حجاریان به سوی افرادی نشانه می رفت که قدرت پشت صحنه را در دست داشتند . پس چندان به مذاقشان خوش نیامده است و باید قضیه را دقیقا عکس با ناصرالدین شاه دید .
در این نوشتار هدف بررسی و تحسین و تنقید عقاید ایشان را ندارم . چرا که نه در این زمینه تحصیلی در پرونده دارم و نه در این حدود خود را می یابم . اما دیدم در دادگاه از مردم عذرخواهی کرد و از عقایدش تبری جست . آری شاید باید همان زمان ، بعد از ترورش این کار را می کرد . باید عذر می خواست از جوانان این مرز و بوم که ببخشید شما را به فکر اصلاح و تغییر انداختیم . ببخشید که به امید ایرانی سبز شما را به پای صندوقهای آوردیم . زهی خیال باطل ، شما که هیچ ، با ما هم بازی شد .
2- اتفاقی که برای اکبر گنجی افتاد را هیچگاه نمی توان فراموش کرد . فردی که تا قبل از آنکه به زندان برود ، در مورد نظام کل موافق و مشکلی با رهبری عنوان ننموده بود . حتی در کنفرانس برلین به یاد دارم گفته بود که با همین رهبری ما ایران را آزاد خواهیم کرد . اما با رادیکالیزه شدن افکارش به نقد ولایت فقیه ( سلطان ) اکتفا نکرده و تیغ انتقاد و اختلاف خود را به روی جمهوری اسلامی و در نهایت اسلام و احکام آن می کشد .
در هر حال باید دید ، در این دادگاهها چه احکامی صادر می شود و این افراد که روزگاری در همین نظام پست مدیریتی دولتی داشتند ، در عقایدشان چه تغییراتی ایجاد می شود .
5 شهریور 1388